#6 Wellington, Whangamomona, Tongariro & Rotorua

Kia ora, goedenavond,

We beseffen ons nog niet dat de tijd ontzettend vliegt hier in Nieuw-Zeeland. Op 23 oktober kwamen we hier aan, maar dat voelt nog bijna als gisteren. We zitten hier al bijna een maand en over ruim 1,5 week zullen we ook afscheid moeten nemen van dit prachtige land. Wellicht tot ooit...

Gelukkig is het nog niet zover en hebben we weer genoeg te vertellen!

Dinsdag 13 november - Wellington
Na de overtocht vanuit Picton hebben we overnacht in een klein plaatsje boven Wellington, genaamd Petone in Lower Hutt. We hebben geslapen op een parkeerplaats achter een restaurant, waar we gebruik mochten maken van de stroom en netwerk van het restaurant voor $10,-. 

Het regelen van plaatsen om te overnachten is niet zo moeilijk in Nieuw-Zeeland. Via CamperMate, een makkelijke app op je telefoon, kun je precies zien waar er campsites te vinden zijn. In dit geval bood het restaurant dus een plek aan, wat een stuk voordeliger was dan een camping aan de rand van de stad.

We konden onze camper op de parkeerplaats laten staan overdag en met de trein richting Wellington reizen, een rit van ongeveer 10 minuutjes. Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en het verschilt qua drukte enorm met de steden die we tot dan toe hadden gezien op het Zuidereiland. 

Vanuit het centrum ging er een een 'cable car', een soort trammetje, de heuvel op. Vanaf daar konden we weer naar beneden wandelen door de botanische tuinen van de stad. Vervolgens zijn we langs de haven gelopen, een levendig stuk van de stad. Aan de haven lag ook het nationale museum van Nieuw-Zeeland, Te Papa, waar ze verschillende exposities hadden over het land. Vanuit het museum zijn we doorgelopen naar het centrum langs de levendige straat Cuba Street, om vervolgens bij de haven weer ergens neer te strijken en lekker een hapje te eten. We hebben daar 's avonds nog even onze route over het Noordereiland proberen te schetsen.

Woensdag 14 november - Whangamomona
Vandaag zijn we vanuit Wellington vertrokken richting het westen van het Noordereiland. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Foxton, waar een hele grote Nederlandse gemeenschap bleek te leven. Toen Jolein een tankstation binnenstapte voor een plaspauze en een cappuccino, kreeg ze te horen dat ze 100 meter verderop toch maar even linksaf moest slaan... er stond namelijk een Nederlandse molen, een Nederlands museum en een Nederlandse snackbar. Je vindt ze ook echt overal...

We zijn doorgereden richting Stratford, het laatste plaatsje voor de Forgotten World Highway. De Forgotten World Highway zegt eigenlijk alles over de route die we daarna volgden... Onderweg zagen we verschillende soorten prachtige heuvellandschappen, enkel bewoond door schapen en koeien, afgewisseld door bossen en rotsen. In het midden van de Forgotten World Highway lag het plaatsje, of beter gezegd: gehucht Whangamomona. 

In Whangamomona wonen maar 40 mensen, maar heeft behoorlijk wat bekendheid gekregen toen ze in 1989 de Republiek Whangamomona uitriepen, uit onvrede met de Nieuw-Zeelandse overheid. De Republiek heeft elk jaar ook presidentsverkiezingen en ze nemen zichzelf blijkbaar ook niet zo serieus... In het verleden zijn er zelfs een geit en een poedel zijn verkozen tot president. Beiden tijdens hun werk gestorven. We konden in het hotel, tevens de pub van het dorp, een paspoortstempel halen en de weg vervolgen naar de camping aan de rand van het dorp. 

Klik hier voor de foto's van Wellington en Whangamomona

Donderdag 15 november -  Tongariro
's Ochtends werden we wakker op de Whangamomona Campground en werden we tijdens het ontbijt vergezeld door een haan, 3 kippen en een 10-tal kuikens. Het feest werd helemaal compleet toen er ook nog een pony bij ons aan de tafel kwam buurten.

Na de gezellige maaltijd zijn we doorgereden over de Forgotten World Highway. Highway's in Nieuw-Zeeland zijn overigens niet per se snelwegen, het kan ook net zo goed een zandpad zijn. Overigens zijn zelfs dan de wegen nog een stuk beter dan de wegen in België, maar daar hoeven we het komende jaar gelukkig niet naar toe.

Het landschap veranderde en we verlieten de Highway, onderweg naar het plaatsje National Park. Vanaf daar was het niet zo ver van de camping waar we die nacht zouden slapen. De rit duurde uiteindelijk maar 2 uur, een van de kortste rijdagen die we tot dan toe hadden gehad. 's Middags konden we op de camping heerlijk in het zonnetje ons mentaal voorbereiden op wat ons de volgende dag te wachten stond.

Vrijdag 16 november - Tongariro Alpine Crossing en Lake Taupo
Daar stonden we dan, om 4.55. Als laatsten stapten we de bus in, onderweg naar het beginpunt. Vandaag gingen we namelijk de Tongariro Alpine Crossing lopen. Een wandeltocht van 19,4 km waar we 8 uur voor moesten uittrekken volgens de receptioniste van de camping. Om 5.20 stonden we in de dichte mist aan het begin van het wandelpad. Overal stonden waarschuwingsborden. "Hazard area, look out" en "Please answer these questions before you proceed:
1) Do you have the right clothes?
2) Do you know how to handle in an emergency situation?
3) Do you have the right fitness to complete the hike?
Consider turning back now!"

Dat ze je bang proberen te maken voor deze hike, bleek al de dag van te voren toen we incheckten bij de camping. We werden naar de winkel gestuurd om thermo-ondergoed te kopen en ik moest nog een waterdichte, winddichte regenjas hebben. Bij de crossing maak je een klim van 800 meter door een vulkanisch landschap waar het weer snel kan omslaan. Ze raadden ons aan om ons te kleden 'als een ui', er vanuitgaande dat het evengoed -10 graden zou kunnen zijn als +20 graden.

We begonnen dus in een donkere, dichte mist aan de tocht. Naarmate we meer moesten klimmen (en ja, het was wel echt behoorlijk zwaar!), begonnen de wolken open te breken. Rond een uur of 7 's ochtends hadden we de eerste klim gehad en stonden we in een lekker ochtendzonnetje in een krater. Het leek echt op een maanlandschap, en we dachten dat we al bij het hoogtepunt van de route waren.

Niks bleek minder waar, want we moesten na de krater nog verder omhoogklimmen. Bovenop de top van de route hadden we een prachtig uitzicht over kratermeren en besneeuwde toppen. Deze locatie is dan ook, net als veel nationale parken in Nieuw-Zeeland, gebruikt voor de films van Lord of the Rings. 

De hike werd door de Lonely Planet uitgeroepen tot een van de mooiste daghikes ter wereld. Toch wordt er niet voor niks zo gewaarschuwd voor deze hike. Afgelopen oktober is er een man uit India overleden tijdens de hike, vermoedelijk vanwege een slechte voorbereiding. In 2016 is er een Duitser omgekomen tijdens de crossing. Uiteindelijk hebben wij hem goed doorstaan. Veel eerder dan verwacht kwamen we rond 12.10 aan bij het eindpunt van de crossing, waardoor we er dus 6 uur en 50 minuten over hadden gedaan (inclusief de fotostops en plaspauzes ;)). Dat is een stuk sneller dan de 8 uur waar we zelf op hadden gerekend. We waren dan ook ruim op tijd voor de eerste shuttlebus, die ons zou terugbrengen naar de camping.

Gesloopt, maar wel voldaan, zetten we na een douche onze route voort richting Lake Taupo. De avond van te voren spraken we een Nederlands koppel die bij Lake Taupo op een mooie freedom camping hadden gestaan, vlak aan het meer. Die tip namen we natuurlijk van harte en we kwamen na een rit van ongeveer 3 uur (waar we overigens een flinke omweg namen) aan bij het meer. Hier hebben we 's avonds heerlijk gegeten en met een drankje genoten van de zonsondergang. Voor het eerst in onze reis was het een paar dagen achter elkaar echt heerlijk zomers weer! Gelijk na de zonsondergang vielen we als een blok in slaap na deze lange dag.

Klik hier voor de foto's van de Tongariro Alpine Crossing

Zaterdag 17 november - Rotorua
Na een lekker ontbijt in het zonnetje bij Lake Taupo zijn we doorgereden richting Rotorua. Rotorua is een van de meest toeristische plekken van Nieuw-Zeeland en dat komt omdat er in deze regio erg veel vulkanische activiteit plaatsvindt. Onderweg kwamen we al langs verschillende plekken waar stoom uit de grond kwam, een geweldig gezicht.

Aangekomen in Rotorua ruik je al snel de geur van rotte eieren door alle zwaveldampen die vrijkomen. Als je door de stad wandelt zie je veel spots waar hete lucht uit de grond komt zetten. Ook sommige beekjes en vijvertjes koken van de vulkanische activiteit. We hebben geluncht aan Lake Rotorua en zijn na een wandeling door de stad naar de camping gereden waar we de komende dagen zullen verblijven. Hier hebben we nog even heerlijk genoten van het zonnetje, het weer zou namelijk de komende dagen weer flink omslaan.

's Avonds zijn we naar Mitai Maori Village geweest. Deze avond kregen we een kennismaking met de Maori en hun gebruiken. Ook kregen we een traditioneel Maori diner opgediend (hoewel.... aardappels, lamsvlees en kip kwamen pas naar Nieuw-Zeeland nadat de Europeanen er kwamen... de chocoladecake was overigens ook niet zo traditioneel) en werden we rondgeleid door het Maori dorp. Op de route konden we trouwens ook nog genieten van de vele gloeiwormen die in het bos zaten.

Zondag 18 november - Rotorua en Wai-o-tapu
Vandaag was het tijd om de thermische regio eens verder te verkennen. Rond half 10 's ochtends kwamen we aan bij Waiotapu Thermal Wonderland, waar de geiser Lady Knox om kwart over 10 haar kunstje zou vertonen. Het bleek een grote toeristenshow te zijn, en na het gooien van een zak soda in de geiser begon Lady Knox inderdaad te borrelen en spoot het 10 meter de lucht in. Wetende dat een half uurtje verderop een geiser dit helemaal uit zichzelf doet, was het toch een soort van anticlimax. Maar goed, indrukwekkend was het wel.

We zijn een wandeling door Waiotapu Wonderland gaan maken. Het was er vanwege de stroom toeristen die net naar Lady Knox heeft gekeken, ontzettend druk. Toch was het indrukwekkend om te zien hoe vulkaanhitte de raarste vormen en kleuren kunnen aannemen. 

's Middags zijn we verder gereden naar Hell's Gate Mud Spa & Hot Pools. Hier lagen thermisch verwarmde baden en hebben we nog even kunnen aanmodderen en losweken. De plaatjes en de internetsite van Hell's Gate lieten ons geloven dat we er een groot park hadden, maar het bleken maar twee baden te zijn. Ondanks dat het lekker was, zijn we er dus weer goed ingestonken. 

Onze indruk van Rotorua tot nu toe is dan ook: erg toeristisch, erg massaal, erg mooi maar ook erg duur. Je moet er in ieder geval wat voor over hebben om hier op bezoek te mogen komen. Morgen gaan we in de omgeving raften, een van de activiteiten die bij mij in ieder geval hoog op de lijst stond. We zijn benieuwd hoe dat wordt, de weersvoorspelling belooft dat het in ieder geval een erg natte ochtend gaat worden...

Klik hier voor de foto's van Rotorua

We gaan nog vol op genieten van onze laatste week met de camper komende week en we zijn inmiddels al druk aan het voorbereiden voor de tijd in Australië vanaf 29 november.

Tot de volgende blog!

Matthijs & Jolein