#3 Dunedin & Southern Scenic Route

Kia ora,

Vanuit de Orepuki Tavern tijd voor de tweede blog. Met een lokaal biertje moet dat vast lukken. Vanwege het beperkte internet deze keer nog zonder foto's, zodra we onbeperkte Wi-Fi hebben zullen we (uiteraard) een hoop online gooien!

Donderdag 25-10 - Christchurch
Zoals gepland gingen we 's avonds naar een Indiaas restaurantje, Mumbaiwala, waar we heerlijk hebben gegeten. Het restaurantje was prachtig ingericht (Mumbai Street Style, maar dan in design vorm) en de bediening was erg nieuwsgierig en nam veel tijd voor ons. Onze laatste avond in Christchurch konden we niet beter afsluiten! Van onze jetlag hadden we nog weinig last.

Vrijdag 26-10 - Hampden
Op vrijdagochtend mochten we onze camper op gaan halen. We namen de bus richting het vliegveld en vanaf daar werden we opgepikt door ' Happy Campers'. Aangekomen bij de verhuurmaatschappij werden we geholpen door de eerste norse Nieuw-Zeelander die wij tot dan hadden gesproken. Nieuw-Zeelanders zijn (over het algemeen) namelijk ontzettend vriendelijk en willen graag een praatje maken. Standaard beginnen ze met 'Where are you from?'  en ze benadrukken ook maar al te graag hoe welkom toeristen zijn voor de Nieuw-Zeelanders. De camperverhuurder was een stuk zakelijker liet ons de camper zien. 

De campervan die wij meekregen was klein maar fijn, al passen er uiteindelijk nog 3 mensen in. In Nieuw-Zeeland heb je een 'Self contained' certificaat nodig om op alle verschillende campsites te mogen staan. Onze camper is self contained, waardoor we dus ook bijvoorbeeld op de gratis campings mogen staan. Self contained wordt de camper als er een (soort van) toilet en een (soort van) douche in zit.

De eerste dag hebben we een flink stuk gereden over een vlak stuk in de provincie Canterbury en zijn we uiteindelijk aangekomen in Hampden. We konden voor $30,- op een grasveld staan met stroomaansluiting. Vanuit de camper konden we zo de rotsen en de zee zien. In het keukentje wat erbij zat konden we ons eten koken. Het was, na de mooie dagen in Christchurch, wel behoorlijk koud geworden. Met ongeveer 13 graden was het fris in de camper.

Zaterdag 27-10 - Dunedin
Vanuit Hampden, waar we 's ochtends wakker werden met een stralend zonnetje, reden we door naar Dunedin. Dunedin is zo'n beetje de verste grotere stad van Nederland vandaan. De oorsprong van het stadje ligt bij de Schotten, die tijdens de 'gold rush' in de regio massaal hier kwamen wonen. Met ongeveer 125.000 man (waarvan 25.000 studenten) is dit de vierde grootste stad van Nieuw-Zeeland. Voordat je Dunedin inrijdt kom je in een berggebied terecht, Dunedin ligt tussen de bergen in.

Het grappige van Dunedin is dat het stratenplan is getekend in Londen, zonder rekening te houden met de lokale omstandigheden. Dunedin ligt tegen een berg omhoog, terwijl de straten absoluut geen rekening houden met de bergen. Dat betekent dat je er straten tussen hebt zitten met hellingen van ongeveer 35% tot 38%, ook de drukke verkeersstraten met stoplichten. We hebben even doodsangsten uitgestaan toen we op een helling, in een bocht, moesten wachten tot het licht van het stoplicht groen werd. Een simpele hellingproef zat er voor ons niet in: de handrem is een rare kabel die je moet aantrekken. De handrem er af halen ging behoorlijk stroef. Nadat we weg waren gereden konden we ons klaarmaken voor het volgende stoplicht 100 meter verderop, en zo zijn we 2 km de berg opgereden op weg naar onze camping. Gelukkig was de terugweg, bergafwaarts, een stukje makkelijker. Dunedin heeft trouwens ook het steilste straatje ter wereld!

Vanaf de camping zijn we 2 km naar het stadje gelopen (langs de weg die we met moeite hebben doorstaan). We zagen dat we gelukkig niet de enige waren die er moeite mee hadden, zelfs de locals lopen nog wel eens tegen problemen aan op de hellingen. We hebben koffie dronken op een leuk pleintje voor de Cathedral en, toen het begon te regenen, zijn we een ander café ingevlucht waar we een heerlijke vissoep hebben gegeten. Deze was zo gevuld dat we ook geen avondeten meer hoefden.

Dunedin is behoorlijk regenachtig en winderig, en dat hebben wij op de terugweg naar onze camping ook wel gemerkt. Jolein heeft een andere route teruggevonden door het park. De terugweg liep alleen over de top van de berg, waardoor het vooral een klim was. Op zich is dat niet zo erg, maar het begon te stortregenen waardoor we flink nat zijn geworden (sidenote: Jolein leest dit nog even,  Matthijs overdrijft.. -- En dat zegt ze alleen omdat zij de route uitkoos.). Vanuit de top konden we echter wel heel mooi Dunedin zien. In vergelijking met de andere stadjes waar we doorheen zijn gereden is Dunedin erg mooi. Ze hadden dan ook een echt stadscentrum zoals de meeste oude Europese steden, iets wat je in Nieuw-Zeeland weinig tegenkomt.

De wegen met de grootste helling hebben bovenaan de weg vooral beton liggen in plaats van asfalt. Het schijnt dat op warme dagen het asfalt anders naar beneden komt drijven. De stoepen hebben ze bij de steilste straatjes veranderd in trappen. Toch parkeren de mensen de auto gewoon voor de deur, aan de weg.

Zondag 28-10 - Otago Peninsula & Owaka
Op zondag zijn we in een stralend zonnetje wakker geworden. Dunedin ligt aan een baai, waarlangs je door kan rijden naar Otago Peninsula, een schiereiland. Op dit schiereiland komen bijzondere dieren voor (koningsalbatrossen, blauwe pinguïns, geeloogpinguïns en een hoop zeehonden). We hebben op de heenweg de route langs de baai genomen. Na de bochtige en heuvelachtige baaiweg kwamen we uit op de punt van het eiland. Hier lag het albatrossencentrum, waar je voor veel geld weinig kans had om de albatrossen te zien. Omdat we geen zin hadden om dat risico te nemen, zijn we doorgereden de heuvel op. Hier woonde een farmer, Perry, met zijn vrouw. Op zijn terrein konden we met een 8WD-terreinwagen een mooie tocht maken. Samen met een Engels gezin en een vrijwilliger hebben we onder andere zeehonden in de baai (op een afstand van ongeveer 10 meter) en pinguïns in hun nesten gezien. Daarnaast was het uitzicht over de oceaan en de baai geweldig vanaf de top. 

Na afloop raakten we aan de praat met Perry, die onder andere het bizarre verhaal vertelde van een paar toeristen die hebben geprobeerd een gecko te stelen van zijn landgoed. Deze zijn namelijk rond de 300.000 dollar waard! Perry legde uit dat dit ook voorpaginanieuws in het hele land is, omdat Nieuw-Zeelanders erg trots zijn op hun natuur en de verschillende zeldzame dieren die er leven. Hij zelf liet zijn sleutels altijd in de auto zitten, criminaliteit kwam er weinig voor volgens hem. Vanaf Otago Peninsula namen we de bergroute terug over het schiereiland. Het weer sloeg om van zonnig naar regenachtig, en dat zou blijven aanhouden tot onze kampeerstop.

We zijn vanaf Dunedin doorgereden over de Southern Scenic Route, een route langs de zuidelijke kustlijn van Nieuw-Zeeland die doorloopt tot aan Te Anau (bij Fiordland, waar de mooie fjorden dus liggen). Vlakbij onze overnachtingsplaats lag Nugget Point, waar een vuurtoren stond van waar je een mooie uitzichten had over het land en de rotsen in zee. Uiteindelijk hebben we overnacht op Hillview Campsite bij Owaka, waar we omringd door heuvels met schapen en lammetjes in het weiland hebben gestaan. We hebben hier voor het eerst in de camper zelf gekookt (in plaats van een keukentje bij de camping).

Maandag 29-10 - Southern Scenic Route
Zoals bijna elke dag tot nu toe werden we wakker met een stralend zonnetje, dan zou het 's avonds wel gaan regenen dus... We reden 's ochtends verder over de Southern Scenic Route. Na een paar kilometer hadden we al onze eerste stop, bij Jack's Blowhole. Dit was een enorm gat in de rotsen, 50 meter diep en 200 meter uit zee, ingeslepen in het land. De zee kwam van onder de rotsen door, waar je door het enorme gat naar beneden kon kijken naar de klotsende zee. Het zicht was hier indrukwekkend!

Onderweg naar het volgende punt veranderde het weer al snel. We stopten onderweg nog bij de Purakaunui Falls, waar een grote waterval over 3 terrassen naar beneden stroomde. Toen we in de camper stapten, begon het water ook uit de lucht te stromen. De hele route hebben we regen gehad. Uiteindelijk zijn we in Riverton uitgestapt voor een kopje koffie en een snelle snack, wat vervolgens een hele maaltijd bleek te zijn. We dachten een soort visgarnituur te bestellen maar we kregen een hele bord met friet en daarbovenop nog verschillende soorten vissnacks. We zaten zo vol dat we de geplande wraps maar uit hebben gesteld. 

Uiteindelijk zijn we beland bij een campside van de Orepuki Tavern. Een barretje in een heel klein dorpje (ja, nog veel kleiner dan De Heen) met een campside ernaast. Voor $15,- mocht je hier overnachten, maar als je $15,- in de bar uitgaf was je overnachting gratis. Een goede marketingtruc voor de bar, aangezien je toch stiekem een beetje meer uitgeeft. Voor de eerste keer slapen we zonder electriciteit, waardoor we met powerbanks onze telefoons moeten opladen en reserve-accu's in onze camera's moeten stoppen. In de bar hebben we nog gesproken met wat locals. Ik heb aan Frank, een inwoner van Orepuki, beloofd dat ik aan Nederland zou vertellen dat hij nog single was. Hij heeft schattige eendjes en een hond. Tinder kende hij nog niet.

Ondertussen lijken we misschien weinig uit te voeren op een dag, maar ondertussen hebben we al een flinke afstand afgelegd! Daarnaast genieten we vol op van de wisselende landschappen en kijken we onze ogen uit op de verschillende picknickplekken en uitzichtpunten. We genieten echt van dit bijzonder mooie land en de vriendelijke mensen. 

We hopen dit later nog beter te kunnen laten zien met de foto's ;).

Tot de volgende!