#12 Victoria & South Australia

24 maart 2019 - Melbourne, Australië

G'day!

It's been a while, de laatste blog is al weer 4 weken geleden geplaatst. Hoog tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van onze reisvorderingen, en dat belooft een lange zit te worden. Ideaal voor een toiletbezoek, ofzo... ;) Op dit moment zitten we op de ferry naar Tasmanië, voor ons dus ook het uitgelezen moment om de blog te schrijven, aangezien we nog wel 10 uur op de boot zullen zitten. ;)

De afgelopen weken hebben we weer eens gemerkt hoe warm het kon zijn in Australië, ondanks dat de zomer al op zijn eind loopt.  We hadden onder andere een hittegolf waarbij de temperatuur 5 dagen boven de 38 graden lag. Toch lag bij ons het probleem voornamelijk tijdens de slaap, omdat het slecht afkoelde 's avonds. Hierdoor hebben we dagen gehad waar het om half 1 's nachts nog 29 graden was! Om toch in slaap te komen, hebben we flesjes water in de koelkast gelegd om die 's nachts als koude kruiken te gebruiken. Je moet toch wat als je geen airconditioning hebt... Deze temperaturen waren overigens nog niks vergeleken bij de temperaturen eerder deze zomer, toen lag de temperatuur meerdere dagen boven de 45 graden! 

In deze blog zal ik onze route vanaf de oostgrens van Victoria tot aan Adelaide beschrijven, die we samen met Jolein haar ouders hebben afgelegd. Daarna hebben we na een kort verblijf in Adelaide de weg terug richting Melbourne afgelegd om de ferry te pakken richting Tasmanië.

Victoria

Donderdag 21 februari
We werden 's ochtends wakker bij de eerste campground in Victoria, aan de Princess Highway vlakbij Mallacoota. Vanaf ongeveer Eden in New South Wales tot aan Lakes Entrance - ver over de grens in Victoria - beland je in één groot bebost gebied wat verschillende nationale parken behelst. Ongeveer elke kilometer stond dan ook een bord om te waarschuwen voor vermoeidheid tijdens het rijden: pak op tijd je rust, want de afstanden zijn ongelofelijk lang. Voor Jolein en mij de uitgelezen mogelijkheid voor wat quality time samen, we hebben de Genoa Peak Track gelopen: een hike van ongeveer 1,5 uur richting een hoge rots die uitzicht heeft over de omgeving van Genoa. Vanaf daar konden we aan de ene kant de bossen en de heuveltoppen van de omgeving zien, aan de andere kant zagen we de meertjes riviertjes verschijnen en hadden we over Mallacoota uitzicht over de oceaan!

's Middags sloten de schoonouders weer aan en reden we na een korte stops bij de Genoa Falls (met heel veel muggen!) en Marlo (lekkere koffie en een mooie wandeling door het duingebied) richting Lakes Entrance, waar we die avond op een betaalde camping zouden verblijven. 

Vrijdag 22 februari
's Ochtends hebben we bij Lakes Entrance een wandeling gemaakt over het strand en terug langs een van de vele meren die dit gebied rijk is. In het midden van de wandeling was de gegraven 'entrance' naar de oceaan te zien. In deze opening bevond zich een groep zeehondjes, wat erg tof was om te zien. Die middag zijn we doorgereden richting Raymond Island, te bereiken via een gratis voetgangersferry vanaf Paynesville. Op dit eiland leven ongeveer 200 koala's, die zijn nakomelingen van de 32 uitgezette koala's in 1953 om de koalapopulatie te behoeden van ziektes. Op het hoogtepunt leefden er op dit kleine eilandje 6000 koala's! 

Na het bliksembezoek hebben we in Paynesville nog een welverdiende Fish & Chips verorberd, waarna we doorreden naar een campground verder in het binnenland, net onder Dargo. We zaten daar vrijwel in de middle of nowhere en we waren zo'n beetje de enigen.

Zaterdag 23 februari
We waren een beetje ver het binnenland ingereden, dus we moesten nog een flink stuk karren om weer terug naar de kust te gaan. Na een koffiestop in het historische stadje 'Sale', zijn we doorgereden naar Port Albert. In dit stadje kwamen vroeger bootladingen vol migranten aan, van die drukte is nu nauwelijks meer wat te zien. Het dorpje had 3 'grote bezienswaardigheden': een klein maritiem museum, oude houten pieren en een historisch hotel (inmiddels afgebrand). Helaas was het minder dan wat we er van hadden verwacht en hebben we maar snel rechtsomkeert gemaakt en zijn we naar een camping gereden voor een rustig middagje.

Zondag 24 februari
Tijd voor wat actiefs! We zetten de weg door richting Wilsons Promontory, een prachtig nationaal park. We hebben hier met z'n vieren de Lilly Pilly Gully hike gedaan (5.8 km), terwijl Jolein en ik nog een omweg hebben gemaakt richting Mount Bishop (4.4 km heen en terug), vanwaar je een prachtig uitzicht had over de zuidkust van het nationaal park. Na een korte lunchstop in Tidal River, zijn we doorgereden richting een van de mooie stranden van het NP: Whisky Bay! Extra leuk omdat we onze Whis toch wel een beetje missen. 's Avonds hebben we op een camping gestaan net boven het park, in Yanakie.

Maandag 25 februari
Vandaag zijn we doorgereden naar Philip Island voor een bliksembezoek. Aangezien Philip Island ongelofelijk populair en toeristisch is, liggen de prijzen om te kamperen hier erg hoog. 's Avonds staan mensen in de rij om de zogenoemde 'pinguin parade' te kunnen aanschouwen: de aankomst van dwergpinguïns aan de kust na een dag op zee. Wij hebben het over een andere boeg gegooid en hebben 's middags met prachtig uitzicht een kopje koffie gedronken in 'The Cape Kitchen'. Jolein en ik hebben nog een kijkje genomen bij de Motor GP Circuit en daarna zijn we doorgereden naar het zuidoostpuntje van het eiland, waar jonge dwergpinguïns te vinden zijn. Na een kleine rondrit over het eiland zijn we 's avonds teruggereden naar een campground bij Loch.

Dinsdag 26 februari
Deze dag is speciaal ingeruimd voor Puffing Billy, het oude stoomtreintje wat hoog op het lijstje stond van mijn schoonmoeder. Het treintje deed er anderhalf uur over om van Belgrave naar Emerald Lake te rijden. Onderweg reden we door een heuvelachtig, bebost gebied en konden we af en toe glimpen opvangen van mooie uitzichten. Het treintje werd volledig onderhouden door vrijwilligers.

's Avonds zijn we doorgereden richting de Mornington Peninsula om de nacht daar door te brengen. 

Woensdag 27 februari
Na een flinke 'opruimochtend', waar onze Berry een flinke poetsbeurt heeft gekregen, zijn Jolein en ik met z'n twee rondgereden over de Peninsula. Vanaf mooie uitzichtpunten is bijvoorbeeld Philip Island te zien. Later die middag zijn we Melbourne 'overgestoken' (geen zorgen, we gaan er echt nog wel rondkijken later!) en doorgereden richting een campground bij Ballan, vlakbij de grotere stad Ballarat.

Donderdag 28 februari
's Ochtends bij het ontbijt werden we vermaakt door een kudde van ruim 900 schapen die langs kwam denderen. De boer stopte nog even om een praatje met ons te komen maken. ('Not too hot today, right?' - 38 graden) Toen wij later achter de schapenkudde aanreden om richting Ballarat te gaan, ging de kudde netjes voor ons in de berm staan. Goede herdershonden en brave schapen waren het zeker wel!

We gingen naar Ballarat, waar het openluchtmuseum Sovereign Hill te vinden is. Hier wordt de geschiedenis van Ballarat over de afgelopen eeuwen zo waarheidsgetrouw mogelijk getoond:  de eerste goudzoekers die arriveerden, de mijnen, het Chinese goudzoekersdorp en de grote herenhuizen die met de rijkdom uit de tijd gebouwd konden worden. Een toffe ervaring!

's Avonds zijn we doorgereden richting Daylesford, waar we op de campground wat alternatieve mensen tegen kwamen, maar niet minder gezellig! Vader zocht zijn dochter op, die met haar 2 katten (!!) in een kleine campervan leefde en een nomadisch bestaan leidde. De katten moesten natuurlijk ook even snel bij ons in de van binnenkijken, nieuwsgierig als dat ze waren. De vader vermaakte zich vooral door met een hele grote zweep op de grond te slaan (Jolein heeft inmiddels de klappen van de zweep ook meegekregen) en door met lichtslierten rond te zwaaien toen het donker werd. Het is een beetje apart, maar wel vermakelijk om te zien.

Vrijdag 1 maart
De ochtend hebben we doorgebracht in een Mineral Spa bij Daylesford. Het was die dag ontzettend warm buiten (39 graden), dus dat de spa binnen was waar je er niks van merkte was eigenlijk wel welkom. 's Avonds zijn we doorgereden naar een van de mooiste campgrounds tot nu toe - zeker wat het uitzicht betreft: Bunjil Lookout. We hebben hier lekker kunnen barbecuen en 's avonds kunnen genieten van een prachtige zonsondergang. Dat het warm was merkten we dus vooral deze avond, toen het om half 1 nog 29 graden was buiten.

Zaterdag 2 maart
Vlak voordat we aan de Great Ocean Road beginnen, willen we nog een bliksembezoek brengen aan Geelong. Hier kon je een ritje maken in een oude carrousel en hebben we wat gedronken aan de pier. 's Middags hebben we een rondrit gemaakt over de Peninsula, waarna we in Queenscliff neerstreken en de rest van de dag maar invulden als strand- en wasdag. 's Avonds hebben we bij het toiletgebouw onze eerste kennismaking gehad met possums. We dachten dat dit best uniek was, maar in het vervolg van de trip hebben we ze met veel regelmaat nog langs zien komen.

Zondag 3 maart
Het weer begint langzaam om te slaan en het wordt iets koeler, wat het aangenamer maakt om een hoop te doen op een dag. 's Ochtends bezochten we een Rotary markt in Ocean Grove. 's Middags maakten we - eindelijk! - een begin aan de Great Ocean Road. Na een leuke lunchstop en een strandwandeling in Torquay, het beginpunt van de GOR, zijn we 's middags doorgereden tot aan Lorne. Onderweg zijn we gestopt voor de verschillende mooie uitkijkpunten en hebben we onder andere rondgekeken bij de Lighthouse van Aireys Inlet. Boven Lorne was een campground midden in de bush. Gelukkig waren we er net op tijd, want 's avonds was het dringen om een plekje.

Vanwege de droogte en aanhoudende hitte was er in een groot deel van Victoria inmiddels een Total Fire Ban van kracht. Bij twee plekken die we de week ervoor bezocht hadden, de bossen rondom Gembrook (bij Puffing Billy) en het nationale park Wilsons Promontory, waren inmiddels bosbranden uitgebroken.

Maandag 4 maart
Hoog tijd om een deel te verkennen! We zijn 's ochtends naar de Erskine Falls gereden, helaas waren die voor een groot deel al drooggevallen. Via het prachtige Teddy's Lookout, met uitzicht over de kust bij Lorne zijn we weer op de Great Ocean Road beland. Bij Kennett River hebben we een hike gedaan en koala's gespot, en vroeg in de middag zijn we bij Skenes Creek van de GOR afgegaan om in de heuvels Beech Forest te kamperen. Bij onze campground was tegelijkertijd ook het beginpunt van een hike naar de Hopetoun Falls, die (op dit moment) een stuk mooier was dan de Erskine Falls die we 's ochtends hadden gezien.

Dinsdag 5 maart
We nemen onze tijd voor de Great Ocean Road, bleek vandaag ook weer. Vanaf Beech Forest zijn we teruggereden naar de GOR via Skenes Creek, waarna we een bezoek brachten aan Cape Otway, vroeger een belangrijke post voor scheepsverkeer langs de Shipwreck Coast (die naam had het niet voor niks gekregen) en een belangrijke communicatiepost richting Tasmanië. Vanaf de Cape Otway Lighthouse had je een prachtig uitzicht over de oceaan. 's Middags zijn we doorgereden richting Princetown, vlak voor de Twelve Apostles, waar we zouden overnachten tussen de kangoeroes. Het zonnetje is in de loop van de dag verdwenen en er stak een flinke wind op. 's Avonds is het zelfs flink aan regenen, wat welkom was na een droge zomer.

Woensdag 6 maart
Via de indrukwekkende Twelve Apostles en de andere prachtige lookouts, rotsen, kliffen en stranden, zijn we gestopt in Port Campbell voor een lunch in het haventje. Hoewel flink waaide, was het wel heel de dag droog. Door de wind kregen we goed zicht op de golven die op hoog tempo tegen de kliffen sloegen. Van het rustige water wat we eerder deze week zagen, was nog maar weinig over.

Na Port Campbell hebben we het laatste stuk van de GOR gereden tot aan Warrnambool, waarna we weer het binnenland ingingen om een campground op te zoeken. Die avond stonden we bij een grasveld naast een zwembad, waar de faciliteiten van het zwembad openbaar waren voor de kampeerders.

South Australia

Donderdag 7 maart
We zijn teruggereden richting de kust en zijn langs Tower Hill gereden, een mooi Wildlife Park met eromheen een meer. We vervolgden de weg naar een van de laatste kustplaatsjes in Victoria: Portland, waar we een kopje koffie hebben gedronken. Er stond ons een relatief lange rit voor de boeg richting de grens van Zuid-Australië, waar Mount Gambier onze eerste stop zal worden. We moesten hier wel voor gaan tijdreizen, in Zuid-Australië lopen ze namelijk een half uur achter op de tijd die we tot dan toe gewend waren!

We begonnen in Mount Gambier bij de Umpersthon Sinkhole, wat bekend staat om de possums die bij het vallen van de avond massaal om eten komen bedelen bij de vrijgevige bezoekers. Bij daglicht zagen de tuinen, die in de Sinkhole waren gemaakt, er al goed uit, 's avonds werd het pas echt een feest met de tientallen possums die we hebben gezien. 's Avonds hebben we gekampeerd bij Little Blue Lake, het kleine broertje van het meer wat we morgen gaan bezoeken. 

Vrijdag 8 maart
's Morgens hebben we een kijkje genomen bij de Blue Lake en hebben we de Cave Gardens van Mount Gambier bezocht, die ons veel deed denken aan de Umpersthon Sinkhole. In dit gebied zijn dan ook meerdere Sinkholes te vinden. Hierna zijn we langs de kust doorgereden richting Beachport, waarbij we merkten dat het land steeds droger werd en de begroeiing steeds minder. Rondom Beachport hebben we nog een mooie rit kunnen maken langs de stranden en Lake George. We reden door richting Robe waar een obelisk werd gebruikt als herkenningspunt voor schepen. Onze rit stopte uiteindelijk bij Kingston, waar we op Pink Beach konden overnachten. We hebben daar een Bosnisch stel ontmoet (ze hadden onze ducttape nodig) die later een handig contact voor ons zijn gebleken!

Zaterdag 9 maart
De kustweg tussen Kingston en Lake Alexandria kenmerkt zich eigenlijk vooral door 1 ding: niets. In de omgeving is er weinig te doen en te zien, maar desondanks reden we wel door de mooie natuur van het Coorong Nationaal Park. Tussen de oceaan en de duinen ligt over een lange strook ook water, de Coorong, wat een leefgebied is voor vooral pelikanen. Bij Jack's Point zijn we dan ook even gestopt om pelikanen te spotten. In eerste instantie zagen we er maar een stuk of 3, maar toen we terugliepen was er een hele groep van ongeveer 40 pelikanen geland in het water. 

Uiteindelijk kwamen we bij de veerpont van Wellington aan. Deze veerpont is voor auto's gratis omdat de overheid van Zuid-Australië hier geen brug heeft willen bouwen. Via Wellington reden we door naar Murray Bridge. We waren even vergeten dat dit een lang weekend was, waardoor het ongelofelijk druk was op de campings rondom het stadje. Uiteindelijk hebben we wel een plekje kunnen vinden op een camping, we hebben daar onze campers op 1 plek kunnen zetten (wat eerder bij andere campings niet mocht). Het voordeel van een betaalde camping is dat er vaak veel faciliteiten zijn: naast dat we lekker kunnen douchen en onze kleding kunnen wassen, was er hier ook een zwembad bij. Een beetje verkoeling wat we wel konden gebruiken!

Zondag 10 maart
's Ochtends hebben we een op de Captain Proud Peddle Boat een River Cruise gemaakt over de Murray rivier, een van 's werelds grootste rivieren, hier was een lekker ontbijt bij inbegrepen. Hierna hebben we zelf via de Mighty Murray route de loop van de rivier gevolgd, waar we in Berri hebben overnacht op een campground. De lange rit leidde ons langs kurkdroge landschappen, wijngaarden, ontzettend hoge kliffen en schattige dorpjes aan de Murray.

Maandag 11 maart
Public Holiday in Zuid-Australië, alles gaat dus op z'n 'zondags' vandaag. Vandaag splitsten we op en zijn Jolein en ik naar Renmark gegaan, verder stroomopwaarts aan de Murray. We zijn 's ochtends eerst langs Arrosto, een koffiebranderij, geweest. Vervolgens hebben we een kayak gehuurd en hebben we, naast dat we een uur of twee heel enthousiast een route hebben gepeddeld, lekker liggen luieren in het zonnetje op het water. Aan het eind van de middag zijn we naar de Woolshed Brewery gereden, waar op een biologische manier bier wordt gebrouwen. Hier zijn we aan de praat geraakt met twee Australische boeren en een Brits stel, waardoor we daar ook iets langer hebben doorgebracht dan we hadden gepland. 

Het enige echte jammere was dat we nog een flinke rit voor de boeg hadden richting de Barossa Valley, een van de bekendste wijnstreken van Australië. Met schemer en donker rijden wij niet graag in Australië, zeker niet in de (natuur)gebieden waar veel kangoeroes voorkomen. De wegen in Australië zijn een soort slagveld voor de springende rakkers, je ziet regelmatig een dode roe langs de weg liggen. 's Avonds raken ze verblind door de koplampen van auto's, waardoor ze gedesoriënteerd zijn en alle kanten op springen, helaas vaak voor een auto. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en moesten we onze kangoeroebiefstuk gewoon in de supermarkt kopen.

Dinsdag 12 maart
We zijn natuurlijk niet voor niets naar Barossa Valley gereden, we willen natuurlijk wijn proeven! Na een korte stop bij het informatiecentrum in Tanunda, gingen we een mooie route rijden rondom Tanunda in de valley, terug richting Greenock via Seppeltsfield, waar onze campground was. Onderweg zijn we gestopt bij 3 verschillende wineries  gestopt om verschillende wijnen te proeven en wat te snacken tussendoor.  Aan het einde van de middag zijn we ook nog naar een Maggie Beer's Farm Shop gegaan om wat eten te proeven en in te slaan. Vervolgens reden Jolein en ik door Seppeltsfield, een van Australisch oudste wijngaarden met een dorp erbij, gesticht door ene meneer Seppelt. Hij moet goed rijk zijn geweest, want deze meneer heeft een heus mausoleum voor zich laten bouwen met uitzicht over zijn wijngaarden.

Woensdag 13 maart
We reden door naar Pink Lake bij Bumbunga, een stuk noordelijker van Adelaide, om daar te gaan picknicken. Helaas was het meer zelf een groot fiasco: vanwege de droogte stond het helemaal leeg. We zijn teruggereden naar een camping in Gawler, net boven Adelaide, en hebben die middag/avond lekker gebarbecued. 

Donderdag 14 maart
Vandaag stond er een hoop op het programma, we zijn dan ook vroeg vertrokken. 's Ochtends reden we langs de whispering wall, een 140m lange dam in het Barossa Reservoir. Als je aan de ene kant van de dam stond, kon je de mensen aan de andere kant van de dam horen praten, en ja: het werkte echt. Later de ochtend hebben we nog gewandeld in Parra Wirra, een stuk natuurgebied. Ook hier was het vooral droog, en de verschillende meertjes en beekjes die er waren stonden met weinig of zelfs zonder water.

Later die middag zijn we doorgereden naar Gorge Wildlife Park, omdat hier de mogelijkheid er was om een koala vast te houden. Van te voren dacht ik persoonlijk dat het supertoeristisch zou zijn, maar dat viel uiteindelijk echt wel mee. Na een wandeling door het park, met daarin ook veel wildlife wat we in het wild ook met regelmatig tegenkomen, zijn we via Gorge Road richting Adelaide gereden, wat een prachtige weg was door de Adelaide Hills. Vlak voor Adelaide zijn we afgeslagen en hebben we de Mount Lofty Scenic Route gereden en zijn we uitgekomen bij Hahndorf, een van oorsprong Duits dorpje vlak voor Adelaide. We weten dat Duitsers van grote borden met vlees houden, maar de schnitzels (en worst voor Jolein) die we hier geserveerd kregen waren zo groot dat we eigenlijk met z'n vieren van 1 schnitzel hadden kunnen eten.

Vrijdag 15 maart
Na een ochtendwandeling door het historische Hahndorf, zijn we 's middags richting Adelaide gereden om de stad daar te verkennen. De ouders van Jolein zouden later die dag vertrekken, zij gingen daarom de camper inleveren terwijl wij via Mount Lofty op het prachtige uitzicht van Adelaide afreden. 's Middags hebben we wat gegeten en gedronken in de Adelaide Central Market, een grote overdekte markt wat doet denken aan de versmarkt in Barcelona en een klein beetje aan onze eigen Markthal. Na wat geslenter langs de winkelstraten zijn we naar de St Peter Cathedral en de Adelaide Oval gelopen. Na een kleine hap (we zaten nog steeds vol van de schnitzel) in een Vietnamees restaurant werd het tijd om afscheid te nemen: na 4 weken gezamenlijk met campers door Australië trekken, gaan de ouders van Jolein weg en blijven wij twee over. 

Jolein en ik waren ontzettend moe na die intensieve weken, maar laat Jolein nou net een kennis in Adelaide hebben, dus we trokken toch maar - met een local - er op uit. Adelaide is een stad van festivals en een groot festival wat op dat moment aan de gang was, was de Fringe. De Fringe is een soort festival met verschillende kunsten door elkaar heen, door de hele stad. Zo is er veel straattoneel, staan overal circustenten waar optredens worden gegeven door muzikanten en komieken, zijn er veel foodstandjes, ect. Het festival duurt ruim een maand en gedurende die maand treden nationale en internationale artiesten op. De eerste avond zijn we naar een stand-up comedy show gegaan waar we vier grappige acts te zien kregen. We merkten wel dat de vermoeidheid er flink in was gehakt en we moesten daarna ook snel richting bed, dus spraken we af morgenavond nog een keer te gaan.

Zaterdag 16 maart
Een wat relaxer dagje op de planning: zo hebben we een van de vele stranden bezocht die Adelaide rijk is, Tennyson Beach, hebben we aan het eind van de middag een lekker biertje gedronken in een pub die zelf zijn bier brouwde. 's Avonds zijn we langs de Karrawirra Parri rivier gelopen waar voor de Fringe veel straatkunst en lichtshows te zien waren die het verhaal over de Aboriginals vertelde. Vervolgens zijn we 's avonds weer naar een comedy show (The best of Edinburgh fringe) gegaan met daarin 3 Britse comedians. De avond hebben we afgesloten met een biertje bij een pub. 

Zondag 17 maart
We starten onze dag typisch Australisch en we gaan out for brekky. We worden meegenomen naar een oud, omgetoverd industrieterrein waar een nieuw leven in is geblazen en verschillende nieuwe huizen, winkels en restaurantjes tevoorschijn komen. We hebben hier lekker ontbeten en daarna scheidden de wegen weer: Jolein en ik waren weer alleen over. 's Middags zijn we doorgereden naar Maslin Beach, een strand wat schitterend achter de grote kliffen ligt. Daarna zijn we doorgereden langs de randen van de Fleurieu Peninsula, met vooral aan de westkant prachtige uitzichten en hoge klifrotsen. Uiteindelijk reden we door richting het oosten en kwamen we 's avonds rond Langhorne Creek op een campground te staan.

Maandag 18 maart
Vandaag hadden we weer een lange rijdag op het programma staan, we wilden namelijk de staat doorkruisen en richting de grens gaan om zo dicht mogelijk bij de Grampians te komen, die later deze week nog op het programma stonden. Onderweg kwamen we vooral langs hele droge gebieden met onder andere een stuk van de Ngarkat woestijn. We reden door tot Naracoorte, in het oosten van Zuid-Australië, en hebben daar kort een van de vele grotten bezocht. Hierna zijn we de grens overgestoken en hebben we bij Bringalbert in Victoria op een campground gestaan aan een prachtig meer. Er was hier zo ontzettend veel ruimte en er was vrijwel niemand, dus we hadden het rijk voor ons alleen.

Terug in Victoria: de Grampians
Dinsdag 19 maart
De ochtend werd gebombardeerd tot uitslaap- en opruimochtend, dus het duurde tot het middaguur voor we in de van zaten en onze weg vervolgden. We waren inmiddels al vlakbij de Grampians en bezochten een informatiecentrum in Horsham om de leukste hikes en uitzichtpunten van de Grampians op te zoeken. Helaas werd Jolein 's middags niet lekker door de hitte en besloten we de rest van de dag heel rustig aan te doen en vooral de koelte op te zoeken in Horsham, waardoor we pas 's avonds naar de Grampians zouden rijden. Boven Halls Gap, de hoofdplaats van de Grampians, lag de Plantation Campground waar we de komende 3 nachten zouden verblijven.

Woensdag 20 maart
Vandaag zijn we richting Mount William gereden, de hoogste berg in de Grampians met bovenop een prachtig uitzicht over het hele gebied. Om op de top te komen moesten we een flink stuk in de brandende zon lopen over een steile asfaltweg, dus eenmaal op de top waren we gesloopt. Desondanks maakte het uitzicht ontzettend veel goed! Later die dag zijn we richting de Boroka lookout gereden een prachtig uitzicht over de vallei en de meren naast de Grampians. 

's Avonds tijdens het eten stond er ineens een bekende naast ons... de man uit het Bosnische stel van twee weken geleden kwam ons even gedag zeggen. Daarnaast bood hij ons onderdak (of een parkeerplaats), mochten wij in de buurt van Melbourne komen. En laten we dat weekend net toevallig richting Melbourne moeten om de boot naar Tasmanië te pakken...

Donderdag 21 maart
Opnieuw een hikedag! En er staat veel op de planning.... De eerste hike was de Hollow Mountain, wat begon met een eenvoudig pad. Uiteindelijk verdween het pad en was het klimmen, klauteren en vooral zoeken geblazen naar het juiste pad omhoog - het stond namelijk niet zo goed aangegeven. Maar eenmaal bovenop is het uitzicht fenomenaal, het duurde ook wel weer even voordat we het pad naar beneden weer hadden ingezet. Op de terugweg gebeurde wat er bij veel andere mensen op de heenweg gebeurde: we raakten hopeloos verdwaald en het heeft ons een half uur gekost om het juiste 'pad' (lees: rots) naar beneden weer terug te vinden. Fijn hoor, die gele geverfde pijltjes... Aan het einde van de hike konden we ook weer een ander pad nemen, wat ons leidde naar de Gulgurn Manja shelter, oftewel rotstekeningen gemaakt door Aboriginals. 

Vervolgens zijn we 's middags doorgereden richting de McKenzie Falls, waar we ook een (gelukkig wel wat makkelijkere) afdaling moesten inzetten om de watervallen te bereiken. En ja, in deze waterval zat wél water! Daarna zijn we doorgereden naar de Reed Lookout, waarvanuit we konden doorlopen richting de Balconies. 

's Avonds, na een dag vol uitzichten en hikes, was het tijd voor een beloning: pannenkoeken gebakken door Jolein! Hier waren we wel weer even aan toe.

Vrijdag 22 maart
Onze laatste dag in de Grampians, en het was een prachtig mooie dag om naar de Pinnacle Lookout toe te hiken. Ook vanaf hier was er weer een prachtig uitzicht over de vallei naast de Grampians. Onderweg kwamen we mooie rotsformaties en kliffen tegen. Wat een prachtige wereld! We kozen er voor om langs de snelle route naar de Pinnacles te nemen, zodat we later ook meer tijd over hadden om richting Melbourne te rijden.

We zijn langs het zuiden de Grampians uitgereden richting Dunkeld, maar niet voordat we eerst een stop maakten bij de Silverband Falls. Hier was helaas weinig van over op dit moment, in tegenstelling tot de McKenzie Falls stond deze waterval droog. Na een panoramische rit zijn we in Dunkeld bij een oud bakkertje gestopt voor een lekkere lunch, waarna we de weg richting Ballarat inzetten om zo dicht mogelijk bij Melbourne te komen vandaag. In Ballarat moesten nog de nodige boodschappen worden gedaan en wasjes worden afgewerkt, voordat we 's avonds konden neerstrijken op een campground in het Creswick Regional Park.

Inmiddels hebben we al een ruime week niet meer op een betaalde camping gestaan, maar telkens gekozen voor de gratis (of goedkope) campgrounds. Hiermee hopen we wat geld uit te sparen voor andere leuke dingen (een keertje eten of een leuke tour, je kent het wel) en omdat we een zonnepaneel op het dak van onze camper hebben, hoeven wij ook helemaal niet naar campings toe om de batterij op te laden. We hebben gemerkt dat het ook niet al te moeilijk is om een douche te vinden, zo zijn er regelmatig grote tankstations met douches te vinden en hebben we afgelopen week ook al een keer bij een zwembad gedoucht. 

Zaterdag 23 maart
Vandaag hebben we vooral een rij- en regeldag gehad. De camper moest weer eens schoongemaakt worden, we wilden voordat we naar Tasmanië gingen nog graag een uitschuifbare kap om droog te zitten en we moesten een stuk rijden richting Melbourne. 's Avonds hebben we onze campervan geparkeerd bij onze Bosnische vrienden om de volgende ochtend weer vroeg te kunnen vertrekken richting de haven van Melbourne om de boot te pakken naar Tasmanië.

Op dit moment zitten we dan ook op de boot naar Tazzy. Van de ongeveer 10 uur varen zit er nu 8 uur op. Ik merk dat ik met iets grotere regelmaat de blog moet bijhouden, omdat ik anders een hele dag moet typen om het weer in te halen. En om dan nog wat foto's er bij te gaan zoeken... dan duurt het helemaal een eeuwigheid. Gelukkig hebben we vandaag de tijd en heb ik vol op kunnen schrijven. 

Mocht je ons nou goed in de gaten willen houden? Via Polarsteps kun je de route die we afleggen goed volgen, en we plaatsen daar ook nog regelmatig een fotootje bij. Je kan onze Polarsteps vinden via deze link.

Over 3 weken zitten wij weer op de boot en zal ik jullie op de hoogte brengen over onze avonturen in Tasmanië. Overigens hebben de mappen met foto's weer bijgewerkt, we hebben foto's toegevoegd aan de mappen Sydney, New South Wales, Victoria en Zuid-Australië. Foto's van de Grampians zullen z.s.m. volgen ;).

Tot snel!

- Jolein & Matthijs

Foto’s

1 Reactie

  1. Raymond:
    2 april 2019
    Mooi verhaal weer Matthijs! En wij dachten het hier in Laos met een graad of 33 het warm te hebben. Net onze 2e fruit- en/of koffieshake opgeslurpt... Opdelen van je blog komt je lezers ook ten goede denk ik, ook om de juiste foto's bij het juiste verhaal te kunnen plaatsen :).